Drewno to „żywy” surowiec, w którym nawet po latach zachodzi wiele procesów fizycznych i chemicznych, dlatego kluczem do zachowania jego trwałości jest umiejętna i świadoma konserwacja, uwzględniająca zarówno indywidualne właściwości poszczególnych gatunków drewna, jak i sposób jego zastosowania i eksploatacji.
Poszukując odpowiedniego preparatu do konserwacji drewna możemy pogubić się w gąszczu dostępnych na rynku produktów, jaki zatem będzie najskuteczniejszy, najbardziej trwały, a zarazem najbardziej przyjazny dla naszego portfela? Niestety nie ma jednego magicznego środka, który nadawałby się do zastosowania w każdych warunkach, dlatego ważne jest, aby możliwie precyzyjnie określić zakres prac jakie chcemy podjąć i efekt jaki chcemy osiągnąć.
Jaki efekt chcemy osiągnąć?
Na początek warto rozważyć, czego oczekujemy od środka impregnującego, gdyż dzięki temu możemy wybrać pomiędzy podstawowymi preparatami o działaniu wyłącznie konserwującym, a środami mającymi także za zadanie wpłynąć na estetykę konserwowanej powierzchni.
Na rynku można wyróżnić dwa główne rodzaje środków: impregnujące oraz dekoracyjno-ochronne. Pierwszy rodzaj służy jedynie do zabezpieczenia drewna przed biokorozją, na którą wpływają rozwój grzybów, owadów oraz czynniki atmosferyczne. Środki te wykazują zatem działanie wyłącznie biobójcze i nie wpływają na estetykę drewna, w przeciwieństwie do preparatów dekoracyjno-ochronnych, które mają za zadanie – jak wskazuje nazwa – zarówno chronić, jak i dekorować. Jeśli zatem prócz przedłużenia żywotności drewna zależy nam na nadaniu jego powierzchni efektownej barwy z zachowaniem widocznego rysu słojów należy wybrać rozwiązanie drugie, które niestety jest także bardziej kosztowne.
Warto także dodać, że wiele preparatów ochronno-dekoracyjnych posiada już w swoim składzie substancje biobójcze, jednak ich skuteczność uzależniona jest od jakości przygotowania powierzchni, aby stosowanie takiego preparatu miało sens drewno musi być naprawdę dobrze oszlifowane.
Jak eksploatowana jest konserwowana powierzchnia?
Przy wyborze środka konserwującego należy także wziąć pod uwagę stopień eksploatacji powierzchni drewnianych. Innych środków wymagają narażone na intensywne ścieranie deski tarasowe, a innych płoty lamelowe lub altany ogrodowe.
W przypadku podłóg tarasowych z miękkiego drewna (sosna, świerk) skutecznym rozwiązaniem jest lakierowanie, gdyż wytwarzamy dzięki niemu twardą powłokę ochronną na powierzchni. Minusem tego rozwiązania jest występujące niekiedy pod wpływem silnego promieniowania słonecznego łuszczenie oraz konieczność usuwania starej powłoki przy każdym ponownym lakierowaniu. W przypadku desek z twardego lub egzotycznego drewna sprawdza się także olejowanie, które jest rozwiązaniem droższym lecz bardziej efektownym, gdyż pozwala na zachowanie naturalnej faktury drewna.
W przypadku powierzchni mniej narażonych na uszkodzenia fizyczne, takich jak ogrodzenia drewniane, meble ogrodowe, czy drewniane elementy domków ogrodowych kluczowym kryterium wyboru środka konserwującego jest jego zdolność do zabezpieczenia powierzchni przed czynnikami atmosferycznymi oraz promieniowaniem UV.
W preparatach kolorowych zabezpieczeniem przed promieniami UV jest zawsze pigment, natomiast przy wyborze środków bezbarwnych należy upewnić się, czy producent wyposażył je w dodatkowy środek zatrzymujący rozpad celulozy pod wpływem naświetlenia.
Jeśli chodzi o zabezpieczenie przed czynnikami atmosferycznymi to oprócz lakierów do drewna, bejc i lakierobejc możemy także się pokusić o wykorzystanie emalii do drewna. Charakteryzuje się wysoką ona trwałością i tworzy typową powłokę malarską o wyraźnej barwie, jednak zupełnie tuszuje rysunek słojów.
Podsumowując, nie należy wybierać preparatu konserwującego pochopnie. Zawsze należy brać pod uwagę typ konserwowanej nawierzchni i warunki w jakich jest eksploatowana, a gdy dołożymy do tego jeszcze uważne czytanie instrukcji producenckich zawartych w etykietach preparatów to sukces jest gwarantowany.
