Każdy posiadacz domu ogrzewanego kominkiem lub kotłem na drewno wie, że efektywność energetyczna surowca zależy nie tylko od jego gatunku, ale przede wszystkim od stopnia wilgotności. Mokre, źle składowane drewno nie tylko spala się, dając mniej ciepła, ale także powoduje osadzanie się smoły na wewnętrznych ścianach pieca i przewodu kominowego, co zdecydowanie skraca ich żywotność. Dlatego tak ważne jest, aby drewno nie tylko odpowiednio długo leżakowało przed sezonem grzewczym, ale też było przechowywane w odpowiednich warunkach.
Palenie mokrym drewnem – pozorna oszczędność
Osoby nie mające doświadczenia w ogrzewaniu domu drewnem mogą dojść do prostego wniosku, że skoro mokre drewno dłużej się pali to zużywa się go mniej, a tym samym oszczędza się więcej niż przy wykorzystaniu drewna suchego, które spala się kilkakrotnie szybciej. Nic bardziej mylnego. Ze względu na zawartość wody mokre drewno spala się w stosunkowo niskiej temperaturze, zbyt niska temperatura z kolei powoduje skraplanie się pary wodnej powstałej na skutek spalania. Obecność wody, w połączeniu z ekstremalnymi zmianami temperatur, do jakich dochodzi w przewodzie kominowym, może doprowadzać nawet do jego pękania. Szczeliny w przewodzie kominowym wraz z ogólnym spadkiem wydajności kotła, czy kominka, doprowadzają do tego, że aby uzyskać wartość energetyczną suchego drewna musimy wykorzystać niemal dwukrotnie więcej drewna mokrego, nie wspominając już o kosztach wymiany pieca i uszczelniania komina.
Sezonowanie drewna
Jeśli nie decydujemy się na zakup drewna suszonego mechanicznie, pozostaje nam sezonowanie we własnym zakresie. Zaletą tego sposobu są niższe koszty zakupu surowca oraz pozytywny aspekt ekologiczny, jednak wymaga to odpowiednio przygotowanego miejsca oraz czasu. W praktyce drewno zakupione „prosto z lasu” powinno leżakować około 2 lata, zakłada się, że po tym czasie osiąga ono wilgotność na poziomie 12 – 18%, maksymalna wilgotność drewna, które możemy wrzucić do domowego kominka to 20%, wyższa wilgotność niesie ryzyko uszkodzenia systemu grzewczego.
Jak przechowywać drewno?
Bardzo modnym ostatnio sposobem przechowywania drewna na potrzeby domków jednorodzinnych są wiaty na drewno popularnie zwane drewutniami. Dobierając drewutnię na drewno kominkowe, powinniśmy kierować się nie tylko jej ogólną pojemnością, ale także zwrócić uwagę na poszczególne wymiary - głównie na głębokość. W zależności od rodzaju pieca lub kominka jaki posiadamy powinniśmy zakupić drewno o odpowiedniej długości szczap. Jeżeli, np. nasz kominek zaprojektowany jest na palenie szczapami o długości 30 cm, wówczas warto zdecydować się na drewutnię o głębokości co najmniej 60 cm, co pozwoli nam na ułożenie dwóch rzędów drewna, dzięki czemu maksymalnie wykorzystamy daną przestrzeń. Jeśli chodzi o ogólną pojemność drewutni, nie ma tu złotego środka, każdy właściciel domu jednorodzinnego musi doświadczalnie sprawdzić, ile drewna potrzebuje przygotować na sezon grzewczy. Ilość drewna w jakie musimy się zaopatrzyć zależy nie tylko od jego wydajności energetycznej, ale także od powierzchni domu, indywidualnych preferencji użytkownika, a także – co szczególnie trudno przewidzieć – jak ostra będzie w danym roku zima.
Pamiętajmy także, aby drewutnia możliwie najlepiej chroniła drewno przed wilgocią, dlatego, jeśli nie znajduje się ona pod większą wiatą lub okapem dachowym, należy jej dach pokryć gontem lub papą. Jeśli mamy obawy, że na skutek zawiewania deszczu drewno może moknąć od boku, wówczas zdecydujmy się na drewutnię z pełnymi ścianami.
Jeśli zamierzamy zamontować drewutnię przy ścianie domu pamiętajmy o zachowaniu kilkucentymetrowego odstępu między drewnem a budynkiem, aby zapewnić odpowiednią wentylację.
I na koniec, jeśli decydujemy się na drewnianą drewutnię, pamiętajmy o jej odpowiednim zabezpieczeniu przed czynnikami atmosferycznymi, w tym celu można skorzystać z szerokiej oferty dostępnych na rynku środków do ochrony drewna lub zdecydować się na zakup drewutni z drewna poddanego impregnacji ciśnieniowej.
